Goedenavond! Ondertussen zitten we alweer in de meimaand. De laatste weken is het echt karig geweest op het gebied van vissen. De deur uit voor een paar uurtjes met de baitcaster is alweer enkele weken uit den boze. Het kan natuurlijk wel maar die eventuele prent zie ik niet zo zitten. Dus onlangs op een vrije middag even naar het vijvertje om de hoek geweest. Ik was die ochtend al even bij de lokale hengelsportzaak langs geweest voor wat vers karper aas (sommige boilies waren ondertussen alweer veel grijzer geworden dan ik in die jaren) en daar heb ik ook meteen een bakje maden meegenomen.
Thuis heb ik de spullen even uitgezocht (was bezig met de voorjaarsopruiming in die kamer) en snel even een dobbertje gemonteerd aan een lichte spinhengel. Een 1,5 grams dobbertje werpt op zich prima aan een licht 2,40 meter stokje op zo’n vijvertje. Het uitloden deed ik daar. Ook meteen even een voertje gemaakt en daarna richting het water gelopen. Het slechtere weer van de weken ervoor hadden voor een flinke stijging van het water gezorgd. De vissenbossen waren niet meer zichtbaar en het water stond tegen de vlonders aan. Dat was wel anders in de voorgaande twee weken. Het plan was om bij die vissenbossen een voerplekje te maken en daar op te vissen, toch wel lastig als je die takken niet kan zien onderwater.
Op 3 plekken een paar voerballen gegooid en op goed geluk een beetje ingeschat waar die takkenbossen ongeveer lagen. Dit ging die middag wel een paar keer mis maar het heeft me, met veel geluk, uiteindelijk geen materiaal gekost. Flink wat witvis in dat vijvertje maar gek genoeg na een half uurtje nog geen tikje kunnen krijgen. Dan maar eens wat korter bij de kant proberen. Het stikt er ook van de zonnebaarsjes en die zijn heel makkelijk pal voor je vlonder te vangen. Het duurde dan ook niet lang voor de eerste in het leefnet zaten. Had ik eigenlijk meegenomen om de voorns in te doen en aan het eind van de middag even op te meten maar dan moeten die wel bijten.
De voerplekken liet ik even voor wat ze waren en het werd een beetje de sport om met één made zoveel mogelijk zonnebaarsjes te vangen. Iets wat gelukt is. De exacte aantallen zal ik jullie besparen want het werd echt een beetje te gek zo rap ging het. Tussendoor de voerplekken nog een paar keer geprobeerd maar wederom was daar weinig actie te beleven.
Pal voor de vlonder kwam er wel onverwachte actie. Na de zoveelste zonnebaars duurde het niet lang voor de dobber langzaam wegliep. De verwachting was dat er weer eentje zou hangen. Er hing ook wat maar dat was geen zonnebaars. De hengel krom, de dobber verdween de diepte in en de slip stond praktisch dicht. Trubbels… Ik had een vermoeden wat dit kon zijn. Zeelt had ik hier eerder gevangen maar dan met een wat dikkere onderlijn, grotere haak en een paar maiskorrels. Niet op een versleten made, hoofdhaar dun onderlijntje en witvishaakje 14. Wel spannend drillen op dat lichte materiaal. Ik had even geluk met de hoge waterstand (natuurlijk geen net bij me) dus ik kon de vis met de hand uit het water pakken, onthaken en in het leefnet doen. Fatima kon elk moment thuiskomen dus die had ik even gevraagd om langs te komen om te helpen met de foto’s en het opmeten van de visjes.
De zeelt was 44 centimeter. En alles bij elkaar had ik een zonnebaarsje of 60 gevangen die middag. En ook die hebben we snel even opgemeten. De totale centimeters, vraag maar niks….
