Uit de categorie: beter laat dan nooit. We zitten deze meimaand met behoorlijk wisselvallig weer. Je kan het net treffen maar op de dagen dat we de gelegenheid hadden om even te gaan liet het weer het niet toe. Maar de eerste karper van 2021 is ondertussen een feit. Eind april een middagje naar de lokale karpervijver waar bij aankomst al meerdere auto’s geparkeerd stonden. Nu was ik niet zo heel vroeg maar dit had ik eigenlijk ook niet verwacht. Er waren blijkbaar meer mensen op het idee gekomen om de maandag voor de verjaardag van de Koning vrij te nemen om een 4-daags weekend te hebben. Maar de vissers zaten mooi verspreid over de vijver en een van de stekken die ik op het oog had was nog vrij. Hutjemutje zitten hou ik niet zo van. Op de stek tegenover me zaten een paar ‘ver smijten is het beste vissers’. Wat dat zijn? Je kent ze vast wel. De plek waar ze visten kon ik praktisch met een onderhandse worp bereiken zeg maar. Uitstaande lijn vanaf mijn stek zo’n 10 meter, vanaf de stek van de overburen een meter of 50. Gaan we ons niet druk om maken. De wind stond mijn kant op dus ik kon de gesprekken daar goed volgen. Ook als de wind de andere kant op stond trouwens, wat een volume. Als lullen een Olympische sport zou zijn…
Deze gans boeide het allemaal niet zoveel…
Enfin, bij mij viel de keuze op een pop-upje en een gewone zinker. Het is wel even wennen als je de hele winter met een baitcaster hebt staan gooien en met een spinhengeltje een beetje witvisjes gevangen hebt. Wat een lompe stokken. Wonderbaarlijk genoeg bleek achteraf dat ik deze eerste keer niets vergeten was. Ik ben in het verleden al een keer aangekomen zonder net, in de veronderstelling dat deze nog in de foudraal zat maar die bleek nog keurig in het tuinhuisje te drogen te hangen. Al een maand of zes… Zelfs de batterijen in de beetmelders functioneerden nog, dat gebeurde me 2 jaar geleden bij de eerste keer karperen van dat jaar. Niets van dat alles deze keer!
De tijd verstreek maar vis meldde zich nog niet. Ik vermaakte me ondertussen prima met de EOS, wat observeren en wat klooien op de telefoon. Na 3 uur zonder beet was het tijd voor een aaswissel. Ik had niet alleen boilies bij me maar ook iets waar we, ondertussen 15 jaar geleden, veel vis mee wisten te vangen toen het op boilies hier helemaal stil viel. Proberen kan altijd, wisselen dus. Het eerste half uur was het doodstil. De medevissers op de stekken elders waren ondertussen allemaal vertrokken dus ik zat ook niemand in de weg. Ik besloot de hengel opnieuw te beazen en iets buiten de eerste stekken te werpen. De aaswissel bleek een goede zet. Niet veel later volgde dat mooie geluid van een Delkim in zijn natuurlijke habitat met daarboven een kromgetrokken hengel. De dril was niet heel erg fanatiek op een paar korte vluchtpogingen voor de kant na.
Een mooie spiegel van 10,5 kilo. Ik heb ze zoals je in vorige updates hebt kunnen zien wel eens kleiner gevangen. Ook bij het karpervissen is de kop eraf, op naar de volgende…
