Even terug naar de laatste visdag: afgelopen vrijdagmiddag 25 juni. Na een veel te lange pauze de hengels in de auto gegooid en die hap meegenomen naar het water. Alles leuk en aardig maar thuis ga je ze natuurlijk niet vangen. Geen hengel voor windes mee deze keer. Wel de baitcaster, zo konden we het eens proberen met een ander kaliber kunstaas dan alleen de shadjes. Om nu drie hengels mee te nemen vonden we voor een paar uurtjes ook weer een beetje overdreven…
Daar heb je je handen vol aan…
De eerste stek was een inham naar kleine dode tak van de rivier. Al snel bleek dat het hier met shads niet heel goed te doen was. Veel waterplanten en vanwege het diepteverschil in de aftakking en de IJssel zelf bleef je ook om de haverklap tussen de stenen vastzitten met de shad. We hebben de shadjes verruild voor een paar kleine drijvende plugjes want er was her en der wel wat aan het jagen konden we zien aan de jonge vis die regelmatig op de vlucht moest. Meer als af en toe een stukje waterplant kwam er alleen niet boven. We lieten de aftakking voor wat het was en ik ging even met de baitcaster en de spinnerbait aan het smijten voordat we weer verder gingen met shads op snoekbaars. Bij aankomst was het zonnig maar langzaam maar zeker begon het wat te betrekken en bewolkter te worden. Naar ons idee doen de snoekbaarzen met bewolkt weer meer dan in de volle zon. Al kreeg die theorie meteen een kanttekening, na een paar worpen een flinke tik op de spinnerbait. En hangen! Even later bleek een nieuw PR snoekbaars een feit: 62 cm! Kijk, dan begint het weekend nog eens lekker.
PR snoekbaars 9 cm verschoven…
Na deze vangst was het zonnetje echt verscholen achter de bewolking, na deze vangst hadden we het vermoedden dat er wel meer snoekbaarzen actief zouden zijn en zijn we vanaf de kribben gaan vissen. Ook hier duurde het niet lang voordat er actie kwam. Ik had net goed en wel m’n shadje weer los uit de stenen kunnen trekken toen Gijs zich vanaf de kribkop meldde. Een flinke dreun op de shad, een flinke snoek was zijn vermoeden. Blijft een leuke en uitdagende sport, zo snel mogelijk over de krib lopen zonder van alles te breken (botten en/of hengels). Hij had de vis nog niet gezien toen ik met het net klaar stond, de vis bleef diep en gedroeg zich niet als een snoekbaars. En dat was het ook niet zo bleek al snel. Een paling, in z’n rug gehaakt. Hoe dan?
That’s a first…
Die paling had Gijs nooit verspeeld. Wat een taai en vooral spekglad en stinkend huidje/slijm hebben die beesten zeg. Al snel hadden we door dat dit kronkelige ding onthaken geen doen was, muurvast. Gelukkig was het een enkele haak dus na een snelle knipactie met de tang en een fotootje mocht hij weer zwemmen. Okee… Die zagen we niet aankomen. De shad werd officieel afgeschreven. Had al een paar kleine scheuren die nu wat groter waren geworden maar vooral de palinglucht, inclusief slijm, gaf de doorslag: enkeltje kliko…
De middag begon aardig ten einde te lopen en het thuisfront had zich ondertussen ook gemeld, iets met het avondeten. Onderweg terug naar de auto’s op de laatste kribben snel nog een paar worpjes gemaakt. Voor de kant een flinke tik op de shad van Gijs. Tijdens het binnenhalen wist een flinke roofblei de shad te pakken. Een mooie vis van 69cm bleek even later. Ik mijn PR snoekbaars met 9 verbeterd en Gijs z’n PR roofblei.
Dit zijn ze!
Mooi moment om er voor deze middag een eind aan te maken. Zo lekker als het in deze paar uurtjes ging hebben we het niet vaak meegemaakt. Het was natuurlijk wel een mooi excuus geweest om in de avond weer even terug te gaan. Over die optie maar eens babbelen met het thuisfront tijdens een lekker drankje… 😉
Kribhoppen…
