Net als vorige week is het weer nog steeds prima, een graad of wat koeler dat wel, maar he, we gaan ondertussen alweer richting het einde van oktober. Nog iets meer dan 2 maanden en we zitten met z’n allen weer aan het gourmetstel. Maar zover is het nog niet! Weer een dagje achter de rovers aan. Deze zaterdag de 20e moest het weer gaan gebeuren. Overal om ons heen ontvingen we signalen dat de vis op de IJssel aardig aan het schranzen was. Dan kunnen we moeilijk thuisblijven.
Dat de vis goed aan het jagen was bleek de dag voor deze sessie wel. Binnen een klein half uurtje wist Gijs drie snoekbaarzen op de kant te krijgen. Dat gaf de burger moed! De tactiek werd bepaald en de tijden werden afgesproken. We gingen vooral voor de namiddag. We begonnen in Deventer en al snel bleek dat we niet de enige waren. De auto parkeren bleek al een aardige uitdaging, dan maar een stukje lopen.
Bij het water waren we ook niet de enige die met een paar hengels op stap waren. Her en der een paar dropshotters, witvissers die met de korf aan de gang waren en op de meeste kribben en kades stonden wel mensen met kunstaas te smijten. Willen we dit wel? We waren er nu toch dus we besloten het ook maar even te proberen. Anders hadden we het stuk voor niks gereden.
Volgens een local was de vis niet echt los, hij ‘had er nog maar een paar’. Wij zouden er direct voor tekenen maar goed. We hebben op verschillende plekken een goed uur met zowel de dropshot als shads geprobeerd om iets boven water te krijgen, maar dat is niet gelukt. Na een kort overleg besloten we het hier maar weer voor gezien te houden want een beetje concurrentie vinden we niet erg, maar dit was wel een beetje teveel van het goede. Rap die auto weer in en richting onze ‘thuislocatie’.
Het was een klein half uurtje rijden en ook daar waren we niet de enige. Maar de aanwezige vissers waren op enkele vingers te tellen en die zaten ook nog eens aan de andere kant van de IJssel. Oftewel, dikke prima! De dropshotmontages gingen eraf en voor de zekerheid, en voor het snelle wisselen van loodkoppen, werden stalen onderlijnen bevestigd. Het was even wennen, relatief zware loodkoppen aan een licht hengeltje. Ondanks het goede resultaat van de dag ervoor bleek het toch pittig om wat te haken. Her en der wel een aanbeet maar echt blijven hangen was nog niet aan de orde leek het.
Dat moment kwam gelukkig wel, de witte shad werd gegrepen. Stroming, licht stokkie, dat is prima sport! Nu was de dril niet echt heel bijzonder, mede omdat we de vis graag op de kant wilden hebben. De eerste van de dag wil je nu eenmaal niet verspelen, maar de pret was er niet minder om. Een snoekbaars van een beetje formaat, voor mij de eerste.
Het vertrouwen was terug, en de omstandigheden waren nog prima. De zon begon te zakken maar het was buiten nog goed uit te houden. Gijs kreeg nog een keer of 2 een aanbeet maar helaas loste de laatste vis vlak voor de kant. Daarna vonden we het ook wel mooi geweest. Zo eind oktober gaat het snel met het daglicht, en toen de zon ook eenmaal weg was begon het ook aardig snel heel frisjes aan de vingers te worden. Tijd om af te taaien…
